Κρέτσμερ, Πολ

(Paul Kretschmer, Βερολίνο 1866 – Βιέννη 1956). Γερμανός γλωσσολόγος και ελληνιστής. Αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες και επιστημονικές σπουδές του, διορίστηκε αρχικά υφηγητής στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου, όπου δίδαξε επί έξι χρόνια, και μετά διορίστηκε έκτακτος καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Μαρβούργου (1897). Το 1899 κατέλαβε την έδρα του τακτικού καθηγητή της συγκριτικής γλωσσολογίας στο πανεπιστήμιο της Βιέννης. Τα επιστημονικά έργα του Κ. είναι πολλά και συνετέλεσαν σε μεγάλο βαθμό στην προώθηση της έρευνας των ιαπετικών γλωσσών, κυρίως όμως της ελληνικής, την οποία κατείχε σε βάθος. Ο Κ. μελέτησε όχι μόνο την αρχαία ελληνική αλλά όλη γενικά την ιστορία της ελληνικής γλώσσας, από την ομηρική έως τη σύγχρονη ελληνική και τις διαλέκτους της. Τα σημαντικότερα από τα έργα του τιτλοφορούνται Ελληνικές επιγραφές αγγείων (1894), Εισαγωγή στην ιστορία της ελληνικής γλώσσας (1896) και Η γλώσσα (1923). Το σπουδαιότερο όμως όλων είναι Η σημερινή διάλεκτος των Λεσβίων σε σύγκριση με τις υπόλοιπες διαλέκτους της ελληνικής (1905). Ο Κ. δημοσίευσε επίσης πολλές γλωσσολογικές μελέτες σε διάφορα επιστημονικά περιοδικά, και κυρίως στη Γλώττα, την οποία και ίδρυσε το 1907, για να ενισχύσει τη διεθνή συνεργασία των γλωσσολόγων και για να προάγει την έρευνα των κλασικών γλωσσών της αρχαιότητας, της ελληνικής και της λατινικής. Με το όνομά του, εξάλλου, συνδέεται και ο γλωσσολογικός νόμος, του οποίου το κείμενο, όπως διατυπώθηκε από τον ίδιο, ορίζει τα εξής: «Άτονο βραχύ φωνήεν παρά τα υγρά και ένρινα αποβάλλεται, αν εν τη παρακειμένη συλλαβή απαντά το αυτό φωνήεν».